Kök Kereviz Alem :
Kök Kereviz Bölüm :
Kök Kereviz Sınıf :
Kök Kereviz Takım :
Kök Kereviz Familya :
Kök Kereviz altfamilya :
Kök Kereviz oymak :
Kök Kereviz Cins :
Kök Kereviz Alt_Cins :
Kök Kereviz Tür:
Kök Kereviz İkili Adı:
Kök Kereviz Diğer adı:
Kök Kereviz Bitkisi İzleme Sayısı:6932
Bitki koruma ürünleri kullanırken mutlaka etiket üzerinde yazılan uyarılara dikkate alınız. Bitki koruma ürünleri İnsan ve hayvan sağlığı için Zehirlidir.
İlaçSınıfı ve etken madde | Zararlı organizma ve İlaçlama dönemi | Dozu ve Uyarılar |
---|
Kök Kerevizde Tescilli Çeşitler 10 Adet
Kylian-KÖK KEREVİZ Çeşidi
Albedo-KÖK KEREVİZ Çeşidi
President-KÖK KEREVİZ Çeşidi
Çanakkale-KÖK KEREVİZ Çeşidi
Balena-KÖK KEREVİZ Çeşidi
Egemen 06-KÖK KEREVİZ Çeşidi
Brilliant-KÖK KEREVİZ Çeşidi
Gimli-KÖK KEREVİZ Çeşidi
Codex-KÖK KEREVİZ Çeşidi
Alicia-KÖK KEREVİZ Çeşidi
Kök Kerevizde Sorun Olan Hastalıklar 10 Adet
Kök Kerevizde Sorun Olan Hastalıklar Devamı >>>Kök Kerevizde Sorun Olan Zararlılar 10 Adet
Kök Kerevizde Sorun Olan Zararlılar Devamı >>>Kök Kerevizde Sorun Olan Yabancı Otlar 10 Adet
Kök Kerevizde Sorun Yabancı Otlar Devamı >>>Tarihi:
Kereviz kozmopolit bir bitkidir. Dünyanın birçok yerinde yetiştirildiği çeşitli yazarlarca böyle ifade edilmektedir. BECKER (1962), Kanarya adalarından, Avustralya ve Hindistan’a kadar uzanan bir bölgeyi anavatan olarak verirken, Kuzey ve Güney Amerika’da da bulunabileceğini açıklar. THELLUNG (1926), Avrupa’nın birçok yerinde kerevize rastlandığını, insan eli değmemiş halophyt yerlerde (tuzlu topraklarda) yabani bir şekilde, özellikle Akdeniz kıyılarında, çukur alanlarda, akarsu vadilerinde, bataklıklarda yaşadığını yazar. DİLLİNGEN (1956), Akdeniz bölgesini, Kuzey Avrupa’yı anavatan olarak gösterir ve tuzlu topraklar üzerinde bile yaşadığını, bu arada İsveç, Cezayir, Mısır, Habeşistan, Kafkasya ve Asya’nın bazı ülkelerinde, özellikle Bülücistan ve Hindistan’da rastlandığını söyler. ORAMAN (1968) ve BAYRAKTAR (1970), bunlara Yeni Zelanda, Güney Amerika’da Tierra del Fuego takım adalarını ilave eder. VAVİLOV (1949 – 1950), Akdeniz bölgesini orijin bölgesi olarak verir. Kereviz, eski devirlerin keder ve hüzün bitkisidir. Bu yüzden eski mezarlarda ölülerin etrafını süsleyen en önemli bitkidir. Ölü kaldırılırken tabutunun yanına kereviz yaprakları konmuştur. Çünkü, kerevizin keskin kokusu, kötü kokuları yenerek bastırmaktadır (BECKER 1962). Nitekim bu konuya ait ilk kanıt, Mısır’da Abd-el-Durna tarafından gerçekleştirilen bir kazıda, zengin bir kişinin mezarında bulunan kereviz yaprakları ile ortaya çıkarılmıştır. Mezarda bulunan kereviz yapraklarına ait çeşit, halen o bölgede yabani olarak yetişmektedir (DİLLİNGEN 1956). WOENİG’e (1888) göre, kereviz hakkındaki ilk belgeler M.Ö. 1200–600 yıllarına rastlar. M.Ö. 800 tarihlerinde HOMER yabani kerevizden söz eder. Yabani kerevizler, o devirde bazı at hastalıklarının tedavisinde kullanılmıştır (THELLUNG 1926). İtalya’da M.Ö. 628 tarihlerinde Yunan orijinli kerevizlerden söz edilmiş ve o devire ait paralar üzerinde kereviz yaprakları resmedilmiştir (DİLLİNGEN 1938). Eskinin hüzün ve keder bitkisi kereviz, daha sonraları zafer sonucu kişilerin boyunlarına takılan çelenk haline dönüşmüş ve zamanla sevinç ve şenlik bitkisi olmuştur (BECKER 1962). M.S. 1 ve 24–29 tarihlerinde DİOSKURİDES ve PLİNİUS yabani kerevizlerin üretildiğini açıklar (DİLLİNGEN 1956). Eski dönemlerde kullanılan kereviz hakkındaki yazılan belgeler, kereviz kökünün ince ve uzun, yapraklarının tüysüz, sapının uzun, etsiz ve keskin kokulu olduğu şeklindedir. Günümüzde kullanılan kök (yumru kerevizin) ve yaprak kerevizinin, yabani kerevizlerden nasıl meydana gediği bilinmemektedir. TEHLLUNG (1926), ilk kültürün İtalya’da yapılmış olacağını var sayar. FUCHS (1943) yazdığı “Garten Eppich” adlı kitabında kerevizden söz etmekte, o zaman kereviz insan sağlığı için kullanıldığını açıklamaktadır. LONİCERUS (1679) birbiri ardına yazdığı “Garten epff” ve “Wasser epff” adlı kitaplarda kereviz bitkisinden bilgi verir. Bu kitaplarda kereviz, kalın bir pancarı ve üzerinde ince uzun kökleri olan bir bitki olarak tarif edilir ve yine insan sağlığını tedavi edici olarak kullanıldığı yazılıdır. İlk defa 18. yüzyılda “Land und Gartenschatz” isimli kitapta kerevizin üç formundan bahsedilmekte ve bunların yemek yapmada ve salata şeklinde kullanıldığı açıklanmaktadır (REİCHART 1753). Bu kerevizlere “Knollen” ve “Kolhrabi sellery” adı verilmiştir. Böylece bir yumrunun varlığı ilk kez ortaya çıkmaktadır. Almanya’da 1700 yıllarında kök kerevizleri üretilmiştir (BECKER 1962). Fransa’nın üretime 1623’te girdiği ORAMAN (1968) ve BAYRAKTAR (1970) tarafından belirtilmektedir.
Toprak:
PH oranı 6.5-7.0 olan hafif killi toprak olabileceği gibi ağır kumlu, killi toprakta tercih
edilebilir. Yeterli miktarda organik madde içermelidir. Çok ağır toprak kullanımı
sonbahar aylarındaki yağışlı günlerde ürünün kaldırılmasında problem yaratabilir
Ekim:
Kök kereviz Umbrellifera familyasına aittir. Havuç, maydanoz, sap kereviz gibi kök
kerevizinde periyodik ekimi tercih edilmez. Bunun nedeni bu ürünlerin hasadından
sonra toprak yapısının bozulmasıdır. Periyodik ekime uygun ürünler ; pırasa, soğan ve
tahıllardır. Ekin periyodu maksimum 2-3 yıldır, aksi takdirde verim azalır.
Ekim | Dikim | Hasat | Yükseltme |
Mart başı | Mayıs başı devamı | Eylül-Ekim | Isıtılmış cam, 18-200C |
Mart ortası / Nisan ortası |
Mayıs sonu –Haziran başı | Ekim-Kasım ortası |
Açık saha Fidelik soğuk cam |
BİTKİLERİN YÜKSELMESİ
Sıcaklık 18-20 0C dir. Normal tohumların filizlenmesi yaklaşık 4-5 haftayı bulur. Bu
süre boyunca tohum yatağı nem oranı iyi ayarlanmalıdır. Fideler güneşten kolayca
etkilenir bu yüzden eğer gerekli ise üstleri kapatılabilir. Dikimden birkaç gün önce
toprak sertleştirilmelidir. Isıtmalı seralarda bitkilerin yükselmesi 8 hafta sürer ve açık
saha-soğuk cam sisteminde bu süre uzar. Yapraklanma bakımından zengin olan
çeşitler Mart, zayıf olan çeşitler Nisan ortalarında dikilebilir.
TOHUM MİKTARI
0,5-0,6 gr/m2 – 500-600 fide. 1 dekar için 7-9 m2 tohum yatağı gereklidir. Tohumların
nemli kum ile karıştırılması ekim kalitesini arttırır. Ana tohumun ekilmesi çimlenme
üzerinde +10 gün etki eder ve genel çimlenme üzerinde pozitif etkisi vardır. Ana
tohum kullanımı seralar için önerilir.
DİKİM
Yapraklanma bakımından zengin olan çeşitler için en iyi dikim zamanı Mayıs sonudur.
Ayrıca Mayıs başından itibaren de (10 Mayıs dan itibaren) dikim yapılabilir. Kısa
yapraklı hafif toprağa ekilen çeşitlerin Haziran ayında ekilmesi daha iyi sonuç verir.
Bu çeşitler için en geç ekim dönemi Haziran sonu olmalıdır.
DİKİM ARALIĞI
Bol yapraklı çeşitler : 50 X 50 cm : 4.000 bitki / dekar
60 X 40 cm : 4.100 bitki / dekar
Kısa yapraklı çeşitler : 50 X 40 cm : 5.000 bitki / dekar
45 X 40 cm : 5.600 bitki / dekar
Ekolojik:
Fayda:
Gübreleme:
N :Toprak yapısına bağlıdır. Kumlu, humuslu toprak : 15-16 kg N/dekar
Ağır toprak : 24 kg N/dekar
Son gübreleme : 6 kg hasattan 2 hafta önce
Üst gübreleme : Ağustos sonu- Eylül başı 6 kg
P : 10 kg P2O5 , dikimden birkaç hafta önce toprağa uygulanmalıdır.
K : 20-25 kg K2O/dekar (K oranının iyi olduğu topraklarda)
Mg : 10-15 kg MgO/dekar (Mg oranının iyi olduğu topraklarda yeterlidir)
Kizerit olarak ekimden önce veya Azot Magnesamon kombinasyonu uygulanır.
Bo : Boryum eksikliği görüldüğünde ; dikimden 6 hafta sonra sprey 6 kg Maneltra
Boryum veya 2 kg Solurbor DF. Yine eksik gelmesi durumunda sprey 2 kg
Maneltra boryum.
Kalite:
Kuraklığın ciddi risk oluşturduğu ortamlarda ekin dikildikten sonra su verilmelidir.
Temmuz – Ağustos aylarında yağmurun yeterli olmadığı durumlarda toprağı sulamak
uygun olur. Kök kereviz toprağın kurumasına karşı çok duyarlıdır. Toprağın
kuruması sadece verimin azalmasına neden olmakla kalmaz, ürünün iç kısımlarının
kahverengiye dönmesine neden olabilir. Bunun nedeni kurumanın topraktan bor
alımını engellemesidir.
DEPOLAMA
Kök kereviz havalandırma sisteminde veya mekanik soğutma sisteminde depo
edilebilir. Optimal depolama ısısı 0-1 0C arasındadır. Bu ısı koşullarında kök kereviz
yaklaşık 5 ay süresince depolanabilir. Ürünün yumuşaması gibi depolama
problemlerini ortadan kaldırmak için iyi bir havalandırma sistemi olmalıdır.
Depolamadan önce kök kereviz yıkanmamalıdır. Sağlıklı bir depolama için ürünün
tarlada herhangi bir zarar görmemesi de önemlidir.
Büyük miktarların hasadı pancar sökme makinesi ile yapılabilir. Ayrıca kerevizler el
ile de hasat edilebilir